Ik ben in 1963 geboren in Dordrecht. Opgegroeid in een gezin met 1 oudere zus, vader en moeder.

Als klein meisje was ik altijd ontzettend verlegen en erg op mijzelf. Dromen en tekenen waren de dingen waar ik me het liefst mee bezig hield. Tijdens de basisschooltijd ging ik me meer roeren, samen met mijn hartsvriendin. We waren echt twee haaiebaaien.

Naarmate ik ouder werd zag ik in dat ik me meer moest laten gelden, wilde ik mee kunnen doen met de dagelijkse dingen. De middelbareschooltijd, vond ik wel lastig, maar het ging me uiteindelijk aardig af. Ik wilde graag naar de kunstacademie maar het werd de Pedagogische Academie.

De stagescholen vond ik fantastisch, het lesgeven beviel me uitstekend. Maar een baan vinden in het onderwijs was op dat moment wel erg lastig. Daardoor ben ik jaren invalster geweest. Na een aantal jaar op die manier gewerkt te hebben besloot ik iets anders te gaan doen.

Ik solliciteerde als spelleidster bij Eurocamp. Een organisatie waar ik kinderen moest vermaken tijdens hun vakantie in Frankrijk.  Drie jaar heb ik voor hen gewerkt in meerdere functies; als spelleidster,  chauffeur en regiomanager en in de wintermaanden op kantoor om de boekingen te verwerken.

Vervolgens besloot ik terug te gaan naar het onderwijs. Ik trouwde, kreeg 3 kinderen en was best tevreden. Maar naast het werk en de kinderen ben ik altijd blijven zoeken naar dingen die voor mij nieuw waren. Op sportgebied, skaten, wielrennen, sportschool en boksen. Op het creatieve vlak, schilderen met olieverf en acrylverf, mozaïeken, vilten, kleding maken, keramieken (opleiding in Gouda), breien, verbouwingen en inrichten van huizen enzovoorts.

Totdat ik te maken kreeg met een scheiding en het overlijden van mijn moeder. Deze twee gebeurtenissen zorgden ervoor dat ik het even allemaal niet meer wist. Het werd tijd om de balans te zoeken, onder andere door een week intern te gaan bij een organisatie voor rouwverwerking. Hier werd ik aan het denken gezet, hoe nu verder. Met allerlei meditatie vormen, vrienden die me steunden en uiteindelijk zelf het echte leven weer op te pakken was ik na 1 jaar weer aardig op de been.

Ik kwam een leuke man tegen en met hem ben ik 5 jaar later getrouwd. En we leefden nog lang en gelukkig. In een nieuwe woning waar wij samen nieuwe herinneringen maken met onze 5 kinderen die ondertussen volwassen zijn en allemaal op zichzelf wonen.

Zo fijn als we het samen hebben, zo onverwachts word je ineens geconfronteerd met dingen die je leven even totaal op zijn kop zetten. Ik werd ziek, ruim 6 maanden niet gewerkt,  opgezadeld met een blijvende tinnitus, maar daardoor ontstonden er wel allerlei ideeën. En 1 van die ideeën heb ik nu dus uitgewerkt; “ Workshops” geven.

En er komt nog meer aan, maar dat zien jullie als het zover is. 

Groet Jeannette